Ellerin Kara

   önden önden ilerliyorsun.izi kalıyor ayak izlerinin.izlerin katran karası.bataklıkta yüzüyorsun.sana dokunan her eli kendine çekip karanlığında boğup -git diyorsun.birini sevebilmenin anlamını hala bilmiyor olman ne yazık.nasılda sevgisiz kalbin.sahi sen nasıl büyüdün?

yağmur yağarken hiç mutlu olmamış birini uyurken hiç izlememişsin.aklım almıyor.nasıl olur da

b ö y l e

s e v g i s i z

böyle zavallı olur yalnızlığın.

güzel yüzünün arkasında sakladığın binlerce hikayen var.biliyorum.kimsenin bilmesini istemediğin.ya çok korkaksın ya da gerçekten zavallı.dokunduğun her yerim katran karası.sorsam umrunda değil.gitsem -nereye diyecek kadar yalnızsın.yalnız ve zavallı.

izlerini bıraktığın her beden kötü kokuyor.
sen kötü/sün.

bitmeyen hazlarına yenik düşen kibrine yenilen kara bir çocuksun.sevgiyi hala bilmeyen.
şekerlerin hep acı senin.hırkaların sökük sökük.

hikayem kara bitiyor.ben hep güzel kalıcam sen ise hep maskenle.büyü çocuk.büyüt çocuk.birini avuç içinden öpecek kadar büyü.kir tutmuş kalbini havalandır.sevmek çok güzel.sev çocuk.kuru/MA.

Çöküş

yeniden başlamak kolay olmuyor bir yerden sonra.omuzlarına binen  yük kalbine ansızın giren sancılar nefes almanı zorlaştırıyor.ne zaman gülmeyi unuttum hatırlamıyorum.

biriktirdiğim umutlarım sol cebime artık ağır geliyor.haberin yok ama sarıldığında her şeyi unutuyorum.büyü gibi bir şey bu.üzerime sinen ten kokun başıma gelen en güzel şey.ben her gün özlüyorum seni.bu da ağır geliyor.solan hayallerimin çiçeklerimin hesabını kimden sormalıyım bilmiyorum.sen de suçlu değilsin o da.

Yukarıdaki alay ediyor sanırım benimle.Ona da kızmıyorum.Olmayan şeylere karşı koymaktan çok yoruldum.Sarılsan geçecek bunu da biliyorum.Tekrar gittiğinde yine dizlerimin üzerine çöküp en çok kendime kızıcam neden diye.Ne benim nedenlerim biticek ne de yeniden açacak çiçeklerim.Yenisini ekmeye halim yok.Dedim ya artık ağır geliyor.

Yolun sonuna gelmek istiyorum.Bu filme dayanamıyorum.Sana da.Yukarıdakine de.Sonsuz uyku içimi rahatlatıyor.Ama sen...biliyorum sarılınca geçecek.Yüzünün her noktası aklımda.Artık kızma bana.Sırtın tek kişilik mahşer yeri gibi.Ama herkese yerin var.Sonuna geliyorum.Ceplerimdekini yere bırakıyorum.Ağır geliyor.Hâlden düştüm ben.Kuyudayım.Kuyunun içinde sonsuz bir uyku.Tek kişilik bir yatak.Sonsuz bir uyku.

Söz Yine Gel

perçemlerini kısaltmışsın en çok.
en sevdiğin kazağını yanlış programda yıkamış gibisin.
çekmiş.
kolları sökülmüş ve hâlâ ıslak gibi.

gözlerinden öpen oldu mu hiç ?
ya kirpiklerini parmak uçlarıyla seven ?
en sevdiğin şarkıları her gece uyumadan önce kulağına mırıldanan ?


olsun.

sen yine bana bir eylül gecesi gel.
sofram hep hazır sana.
sabah 08.53'te ki çayın da.

elini korkak alıştırma bana
yeniden.
yoluna çıkan ilk arabayla gel.
çekmiş kazağınla.
sökük olan hani gri.

susmayan gülüşlerini de al gel.
güldüğümde çizgi gibi olan gözlerini de
yeniden seveyim.
söz.
severim.

dokunduğun her şey çiçek açsın evimde
ilk gördüğüm yüz senin ki olsun.
en son senin yüz de.

gel yine.
evim ol.
yemeğim ol.
ilk kadehim ol.
gel yine

söz.