Noktam

 Giden birisinin ardından koşan hiç olmadım.Bıraktığı yerde günlerce haftalarca aylarca hatta yıllarca bekledim.Yanıma gelenler oldu.Elimi tutmak isteyenler de.Yeni bir şarkıyı sevdirmeye çalıştı hepsi.Yeni bir şiir yazdırmaya.Ne sevebildim o şarkıları ne de yeni bir şeyler yazabildim.Gülümsedim hayata.Yine de bekledim.Belki ödülüm sen olacaktın yolun sonunda ya da o yolda karşılaşıp selamlaşıp geçecektik birbirimizin hayatından.Mühim olanıydı en saf haliyle sevebilmek.O renkleri beline sarılıp öpmek.

Olmuyosada zorlamak huyum olmadı hiçbir zaman.Ama arada sesini duymak en büyük hediyeydi.Olması gereken buysa eğer bunada razı gelip gülmekti hayata.Biraz eksik biraz mayhoş olacaktı her şeyin tadı.Zehir olmaktansa bunada razı gelmeliydim.Geldim.

Zamanlada olacak değildi bazı şeyler.Kopan yeni bir çiçeğin büyümesi kolay olmuyordu öyle.Birbirimizden fedakarlık gösterip bir parçamızı koyup tarlalarda koşarken,batan dikenden korkuyorsak eğer biz zaten çoktan yenilmişiz.

Karanlığım

Gittikçe sana daha da çok bulanıyordum.Geceler yetmiyor gündüzlerim de senin oluyordu.Dinlediğim baktığım okuduğum her satırın içindeydin.Öyle sıcaktın ki dokunduğun her şeyi yakıyordun.Cayır cayırdım.Ellerim kalem tutmaz olmuştu.Konuştuğum herkes söylediğim her sözler senin içindi.

Yarım kalan hikayeyi silip yeniden yazmak ne kadar zor bilemezsin.Her gün seninle başa çıkıp 'bu sefer' deyip insanın kendine yenilmesi bu dünyada en büyük yük.Sevinçlerinin çalınması en sevdiğin şarkılarının artık seni heycanlandırmaması sadece 'geçmişte' kaldı deyip ama hala geçmişle yaşamanın verdiği o tarifsiz kara deliği bilemezsin.Sen benim en güzel hikayelerimin baş kahramanısın.Sen benim kalbini maviye boyadığım en güzel sevinçlerimin mimarı...sen benim geçmişimde kaybolmayan gökkuşağım.Dışı rengarenk içi kapkara olan.Kanatları kopmuş hırçın ama sakin kahramanım.Bu çıkmaz gecemde bile iyi ki varsın.Sen bende karanlığınla varsın.Tıpkı o gün ki gibi.Tıpkı bıraktığın parçalar gibi.

Öldürmüyor

Ne güzel ki bize hala yanıyoruz kuru kaldırımlarda.Çiçekler yanıyor yanıbaşımızda.Sen,hiç bilmediğim o yollarda ben geçtiğin yollarda avaz avaz...Yaşarken ölüyorduk o kucaklarda.Her şey bitiyor yeniden başlıyor gibi.Tam birbirimizden vazgeçmişken o kara büyünün içine saklanıyoruz.Korkuyoruz.Seviyoruz.Yaşıyoruz.Ölüyoruz.

Tanrı acıyor bize.Bu yağmurlar hep bu yüzden.Harcanmamıza korkaklığımıza.Ah Tanrım ! Geçmiş iliklerimizde.Virüs gibi.

İnce siyah topuk seslerini duyar gibiyim.Küstah şarkı sözlerin cumartesi gecemde.Bordo rujun kışkırtıcı.Saçlarının kokusu evimi sarmış.Ezbere okuduğun şiirler ıslak peçete kağıtlarında.Tanrı hala bize acıyor.Gülüyor.Öldürmüyor.

Ölüyorum

Kalakaldığım o yerde zaman sandığın gibi geçmiyor.Yetmiyor hiçbir şey.Yokluk boğaza kadar.Yetmiyor ki şarkılar.Cümleler hep eksik kalıyor.Kalemler yetmiyor.Renkler soluyor en sevdiğim şehirde.Adımlar küçülüyor.Artıyor,azalıyor.Dumanlar çoğalıyor.Sigara dumanları egzoz dumanları.Beyaz dumanlar.Dağılıyor.Her şey yerle bir olmaya yemin etmiş gibi her şey dağılıyor.Yeşiller küsüyor bana.Maviler dargın.Mutlu olmak zor bu uçurumda.-Dip beni çağırıyor.Aşağı bak diyor sinsice.Dayanıyorum.Bana dayanmak ne kadar zor en iyi sen bilirsin.En iyi sen.Dayanıyorum.Paketler tükeniyor sevgiler azalıyor.Çığlıklar çoğalıyor.Azalıyorum.Tepeden tırnağa azalıyorum.Sesim gidiyor.Yetemiyorum kendime.Ruhumun söküldüğünü biliyorum.Dayanıyorum kendim.

Siyahlar başdöndürücü bu kaldırımlarda.Yağmurlar can yakıyor.Biliyorsun,tükeniyorum.Yutkunamıyorum.Dayanıyorum kendime.Sarhoşluğuma dayanıyorum.Sigara izmaritlerine uyuşturucalara dayanıyorum.Yağmurlar canımı yakıyor.Diken gibi saplanıyorlar avuçlarıma.Avuçlarımı kokluyorum.Bana öğrettiğin gibi.Bıraktığın izler hala yeni.Geçmiyor.Her şey azaldıkça onlar çoğalıyor.Şarkılar tükeniyor yara izlerim çoğalıyor.

Bugün günlerden pazartesiymiş meğer.Sanki hala cumartesi gecesi.Telefonum hiç çalmıyor.Azalıyorum.Özlediğim o ses aramıyor.Yetemiyorum kendime.Siyahlar içinde ölüyorum.Gözlerim bulanıyor.Ayaklarımı hissedemiyorum.Ölüyorum galiba.Acısız.Seninle birlikte.Gülümsüyorum.Siyahlar gülüyor.Ölüyorum.