Olması Gereken

Böyle olması gerekli miydi hangimiz suçluydu suçlu var mıydı suçluluar teslim mi olmalıydı ?
Bazen her şey olur biter başlar düşer kalkar.
Sıcak bir evin içinde acı bir şarapla güneşe merhaba demenin gerçekten bir anlamı olmalı mıydı ?
Ya da ne içindi tüm bunlar ?
Ve bunlar gibi yüzlercesi vardı kafamda.
Sustukça dahada çoğalan cevaplarını bilmediklerim.

Aralarda sana bakmayı ihmal etmiyorum.Tahmin ediyorsundur illaki.Neler olduğundan bir habersiz başka şehirlerde başka insanlarla uyanırken aptal gibi durmanın ne demek olduğunu bilemezsin.Eskiden daha güçlüydüm.Kendime söz geçirebiliyordum.Şimdi aciz ve sessizim.Olması gerektiği gibi miydi ? Hayır böyle olmasını sende olmasını istemezdin ama oldu.Artık ne sana ne onlara ne de kendime iyi gelebiliyorum.Benden bir şeyler bekliyorlar oysa ben çoktan gittim hayatlarından.Artık sevmiyordum onları.Soğuktular hissizlerdi.
sen yine her şeye yabancı bilmediğin yollarda figüransın.Uzaktan seni izliyorum ve sen bunu biliyorsun.Ben susuyorum.Bazı geceler çok ihtiyacım olduğunda güzel anıların altına giriyorum.Hem soğuktan koruyorlar hem de daha az üzülüyorum.Sanırım bu sefer gerçekten üzülüyordum.Bu sefer gerçekten de yalnızım.Söz verdiğim gibi kimse bizi bilmeyecekti sözümüde tutuyorum.Yıllar oldu senden bahsetmeyeli birilerine.Böyle de kalmalıydın.

Gitmek

İçimdeki alıp başını gitme sevdası giderek dahada alev aldı şu son zamanlarda.türlü nedenleri var.Haklı ya da haksız.Tek bildiğim bu günlerde sadece koşarak uzaklaşmak.Herkesten sevdiklerimden annemden babamdan kendimden.Ben en sonuncusunu çoktan yapmışım meğer.Kendimden çok önce kaçmışım.Ama kimse sormadı nerde nasıl ne oldu diye.Önemlide değildi.Tek istediğim bakire bir yerlere gidip sessizliğe bürünmek.Sessizdim.Ama olduğum yerde sayıyorum.Burada gökyüzü karanlık.Mat.anne kucağından vazgeçeli çok olmuştu şimdiye bu durum kamçılıyordu beynimi.Her gün sessizliğe sokarak.Kimse bilmiyordu.Anlatmadım.

Çok değildi istediğim oysa.ya da bir beklentim yoktu kimseden.Sadece gitmek.Zor gibi gözüksede bu basitliğin altında her gün her dakika her saniye eziliyordum.Kalbimse çoktan parçalanmıştı bir yabancının elinde.Almaya yüzüm yoktu öylede kaldı.

Anılarım eskisi kadar değildi.Başka bir gülüş aramam gerektiğini hissediyorum.Ama burada olmayacaktı.Birgün yine sessizliğimde ezilirken tanımadığım bir ses geldi.Her şey iyiliğin için ve artık yalnızsın dedi.Haklıydı.Yalnız-dık.O an bir bütün olduk.İkimizde sessiziz.Ve ben yine kaçma telaşında.

Nefes alışlarım giderek dahada zorlaşıyordu.Tüm gökyüzü üstüme çökmüş gibi.renkleri birbirinden ayıramıyor aklımdakiler allak bullak.Oysa istediğim çok şey değildi.Sadece gitmek.Gitmek.