Kırık Yalnız

Bu gecede bir öncekiler gibi buruk.Kırık bir yalnızlık.Alışmak ilk başta zor geliyor insana.Önce duvarlar intikam alıyor senden sonra tüm şarkılar.Sonra tanımadığın insanlar.Her bir yabancıda eriyip bitiveriyor insan.Kolay değil.Hem de hiç değil.İlk başları hep zevkli geliyor tenler.Sonrası hep acı.İstinasız.Nefes alış-verişlerin bile inceden inceye kesiliyor.Zaten bu aralar hastayım.Doğum günümede az kaldı.Ama avuçlarımda son sigarandaki küller.Okuduğun en son şiir hala duvarlarımda yankılanıyor.Işıklar hep kapalı.Geleneği de bozmadım üstelik.En ucuz şarapla yalın ayakla evin en sevdiğin köşesindeyim.Tan sayesinde aydınlığa kavuşuyorum.Sonrası uyku.Kocaman yalnız soğuk kırık bir uyku.Hep başımı okşuyorsun rüyalarda.Ama alıştımda sensizliğine.Şimdi gelse diyorum ne yaparım bilmiyorum.Bu perişan halime alışıkta değilsin sen.Gururumdanda ödün vermem ya hani.Neyse ki yaz var.Çok ümitliyim bu yaz.Daha öncekiler gibi.Mavi ozaman daha bir güzel olmuyor mu.Gökyüzü içine çekiyor sanki her şeyi.Ama ya geceleri.Mahşere dönüşüveriyor içim.Saldırıyorum tüm yabancılara.Eskitiyorum kendimi.

Sokaklar daha yakından tanıyor artık beni.Sadece onlara şıkım sadece.Ve tüm sözlerim-şarkılarım sokaklara.Sokaklarda benim.Ateşböcekleri de.Yere tüküren bir piç kurusunun tükürüğüde.Biz varız sokaklarda.Ama sen yoksun.Gölgemde yeter.Ama hala içimde bir şeyler yemyeşil.

Gel desende gelemem zaten.Beklerim.Kaçıncı yaz olacak bu yaz sahi ? Sayabildin mi ? Ben unuttum.Yer kalmadı duvarlarımda.Kustum içimi beyaza.Mavide kaçıyor arada benden.Kaç şişe devirdim.Ama yinede beklerim ben.Eskitirim.Yenilirim sana.

Sen dokunduğum en pürüzsüz teni
-sesinde kaybolduğum bir noktasın bedenimde

Telaşlarım-bağrışlarım çağrışlarım susuşlarım.

Kalbimden geçenleri yine tutamadım bu gece
Döktüm beyaza.
Beyaz kaçtı.
Mavi de çok uzak bu gece
Ben hala.
Sen hala

Yıllar Sonra

Yıllar sonra ordaydın.En son öptüğüm yerde.Hala aynıydı sıcaklığın.Hala sıcak kalabilmişti kalbin.Çok zaman geçti.Savrulduk.Nice sonbaharları eskittik ayrı ayrı özlem dolu.Bir çığlıkta kopacak gibi hala ellerimiz.İkimizde ürkek-narin-sıcak

Sahi gitmesen olmaz mı ? Senin için topladım tüm mavileri.Hem anlatacak çokta hikayem var.Gülmeyide özlemişsindir beraber.Hani o en son ağacın altında.Sen ve ben.İlk orda dokundum kalbine.Birşeyler çoktan erimişti bile.Gözlerin cıvıl cıvıldı.Herkes hayrandı zaten sana.Mutluluğuna.Ama ilk ben dokundum acılarına.Kalbine.


Kahven hala sıcak.

Gel otur dinlen başucuma.
Söz hiç konuşmam.
Ama son bir kez de olsa öperim dudaklarını.

Çünkü ben hala bitmedim.
Sen gittin.

Yeni şarkılar ezberledim.
Seni herkesten çok özledim.
İstersen hiç konuşmam
Ama öperim son bir kez de olsa dudaklarını
Karışamazsın.

Mecalin yoksa kalkma sakın yerinden.Ben sana koşarak gelirim.Ben hala sıcak.Ellerimde dolu dolu maviler.Özledim zaten sana gelmeyi.Çabuk ol maviler solmasın.Bu adam hep maviydi bilirsin.Hatta en çok senin bilmeni istedim.Hem ellerim de özledi seni ayaklarımda.İlk dansımız gibi.Kimse yoktu biz vardık hani.Sen de ilk bana dokundun.Gideceksen eğer son bir dans borcun var bana.Yıllara.Son'u tamamlar ve öyle git.Biliyorum.İçini biliyorum.Sen beni silip atamazsın.Ama bir köşede sessizce saklarsın.Ve ben beklerim.Hep bekledim.
 

Kaldırımlar ve Gece

Yürüdüm.Tüm geceyi içime çektim.Arkama aldım şarkıları.Şiirler eşlik etti adımlarıma.Yürüdüm.Soğuktu.Soğuk değdi tenime.Üşüdüm.Aldırmadım.Üşüdüm.Derin bir nefes aldım.Bir şeyler tırmaladı içimi,acımadı.Karanlıktı sokaklar korkmadım.Düşündüm.Yine ansızın aklıma girivermiştin.Hücrelerimde erttim.Isındı içim.Sevdiğin kaldırımlar üzerinde oturdum.Dumanı içime çektim.ciğerlerimi dumanla boğdum hep.Yardımcıda oldu en sevdiğin kırmızı şarap.Tek bir izada yürüyorum kaldırımlar üzerinde.Mori şarkılarıda içimde bir yerlerde.Ellerini uzatıyolar bana.Dönüyorum altında dünya.İnsanları çıkıveriyolar karşıma.Uzaktan görüyorum silületlerini.Hiç sen yoksun.Geçmiyorsun artık sokak lambalarının altından.Öksüzler.Kimsesizler.Çoğu yanmıyor bile ama kaldırımlar hala soğuk.

Sevdiğin kaldırımlardan gidiyorum.Karanlık umrumda bile değil.Aydınlatıyorsun geceyi.Sessin-cümlelerin-varlığın.Tutup bırakıveriyorsun geceye.Sarı şeritler silik silik.Üçtaş çizilmiş birinin üstüne.Ne çok severdik bu sokak lambasının altında susmayı.Susarak anlaşırdık zaten biz.Peki şimdi yokuz.Anlaşabiliyor muyuz sence de ? Yoksa izin mi vermiyor içinden bir şeyler konuşmaya.Işığın mı söndü.Yeniden çırpmıyor musun ellerini ?
Bak mavide soldu avuçlarımda.Ama mavi hala güzel.Mavi hala aşık.İlk dokunuş gibi.İlk öpüş gibi.

Gitmeliydim-Gittim

Biraz deniz kokusu iyi gelecekti yorgun yıllara.Eşlik edecekti Sezen klasikleri.Dillerimiz söyleyecekti Ayten Alpman klasiklerini.Birde en ucuzundan şarabımız olacaktı.Kadehler hep bizim için kalkacaktı.Sonraki şarkılar ise hep bizim olacaktı.Gökyüzünün altına sığınıp kimseler görmeyecekti-sevişecektik.
Kaldırım kenalarına uzanıp seni sana beni bana anlatacaktım.Sen yine gülümseyecektin utanacaktın.Geriye hiçbir şey kalmayacak sonsuz olacaktık.Ama sonumuzda yakın olacaktı.Aniden gelen kamyanonun altında kalmak gibi.

Öylede oldu.Önce şarkılar sustu.Sonra yürümeyi kestik.Kaldırımlar soğudu.Artık gülümsemiyorduk sadece susuyorduk.Beklenmedik bir lodosa kapılıp çoktan alabora olmuştuk.Okyanusun ortasında kurtuarılmayı bekliyorduk çaresizce.Kimse yoktu kimse bilmiyordu.Bir sır gibi yok oluyorduk eriyen kaldırımlarda.Güneş artık işlemiyordu tenimize.Mavi çoktan gri olmuştu.Nefes almak giderek zorlaşıyordu.Biliyorduk geçecekti.Ama sessizdik..İkimizde sessiz özlem dolu.Bitmiş.Tükenmiş.Saklandıklarımız vardı.Onları hiç tanımıyorduk.Olur sanıp hep daha çok dibe batıyorduk.Sen yan şeritte bana bakarken ben çoktan gidiyordum bu şehirde.Şehirden uzaklaşmak hep iyi gelmiştir.

Ama olmadı.

Nereye gitsem benimleydin.Hiçbir zaman bırakmamıştın beni.Ya da ben seni.Rüyalarımdaydın.Söyleyemediklerimde.Şarkılardaydın.Yabancı tenlerde.Her yerdeydin.Yağan yağmurda yediğim lokmalarda.Yani en ufak kırıntıyla benimleydin üstüne basamıyordum.Olmuyordu.Gittikçe boğuluyordum.Artık çok geçti.Ölümde güzel geliyordu ama nefesini son birkez içime çekmeden gitmekte gelmiyordu.Benimleydin.Benimle ölmüştün.

Gitmeliydim-gittim.

Cumartesi

Nasıl ki herşey yolunda gibi gözüküyordu anlamıyorum.İçimde garip bir huzur,huzurn verdiği tatlı bir tebessüm.Bugünümü kendime ayırdım.Yalnızken daha mutluydum.Yine de birşeyler eksik gibiydi.Ya da hayatın bana verdiklerine nankörlük yapıyordum.Her zaman geldiğim bir kafeden yazıyorum bunları.Arkada çalan  o güzel tsm şarkıları.Buruk bir sevinç gibi.Ne olduğunu adlandıramıyorum.

Çaktırmadan etrafımdaki insanları süzüyorum.gerçekten olmak istediği insanlarlar mıydı ?Tam çarprazımda benim gibi tek oturan bir genç kız.Çok sinirli bakıyor dışarıya.Siyah düz saçları var.Acaba nedir böyle baktıran onu?Yanına gidip sormak istiyorum lakin buna cesaretim yok.Burasıda uygun değil zaten.Bakışları ve baktığı nokta aynı.Şuanda tek istediğim gidip konuşmak.Ama bu olmaz.Geleli 20 dk.kadar oluyor.Henüz gözgöze gelmedik.Şuanda katlayıp yazdığım bu yazıyı versem mi ?-Hayır.Belki aynı anda kalkarız belki ozaman.

Bugün ilk defa kaç sayfa olduğuna bakmadan aldığım kitabın üzerinde yazıyorum bunları.Gözlerim hala o kızda.Hala aynı sinirli bakışlarla etrafını yıkıyor.Belki farkında belki değil.Konuşsak rahatlayacak oysa.En azından birazda olsa mutlu olur.Neden bunu kendime dert edindiysem ?

İstediğim gibi mi geçiyordu günüm ? Eksiklerle birlikte evet.Eksini ne olduğunu hala anlayamadım.Yıllardır tanıdığım ve bu kafede çalışan Süleyman amca görüyor beni.Gülümseyerek yanıma geliyor diyor ki : Şiir mi yazıyorsun İsmail ? -Hayır.

Tambu esnada sinirli kız beyaz montunu giyip gidiyor.Olmadı İsmail;öğrenemedin neden böyle olduğunu.Akşam seansı için simeya gidesim var.Sasnırım bunu yarına saklayacağım.Bir dahaki cumartesi için bir heyecan sarıyor içimi.yine nedensiz.

Olması Gereken

Böyle olması gerekli miydi hangimiz suçluydu suçlu var mıydı suçluluar teslim mi olmalıydı ?
Bazen her şey olur biter başlar düşer kalkar.
Sıcak bir evin içinde acı bir şarapla güneşe merhaba demenin gerçekten bir anlamı olmalı mıydı ?
Ya da ne içindi tüm bunlar ?
Ve bunlar gibi yüzlercesi vardı kafamda.
Sustukça dahada çoğalan cevaplarını bilmediklerim.

Aralarda sana bakmayı ihmal etmiyorum.Tahmin ediyorsundur illaki.Neler olduğundan bir habersiz başka şehirlerde başka insanlarla uyanırken aptal gibi durmanın ne demek olduğunu bilemezsin.Eskiden daha güçlüydüm.Kendime söz geçirebiliyordum.Şimdi aciz ve sessizim.Olması gerektiği gibi miydi ? Hayır böyle olmasını sende olmasını istemezdin ama oldu.Artık ne sana ne onlara ne de kendime iyi gelebiliyorum.Benden bir şeyler bekliyorlar oysa ben çoktan gittim hayatlarından.Artık sevmiyordum onları.Soğuktular hissizlerdi.
sen yine her şeye yabancı bilmediğin yollarda figüransın.Uzaktan seni izliyorum ve sen bunu biliyorsun.Ben susuyorum.Bazı geceler çok ihtiyacım olduğunda güzel anıların altına giriyorum.Hem soğuktan koruyorlar hem de daha az üzülüyorum.Sanırım bu sefer gerçekten üzülüyordum.Bu sefer gerçekten de yalnızım.Söz verdiğim gibi kimse bizi bilmeyecekti sözümüde tutuyorum.Yıllar oldu senden bahsetmeyeli birilerine.Böyle de kalmalıydın.

Gitmek

İçimdeki alıp başını gitme sevdası giderek dahada alev aldı şu son zamanlarda.türlü nedenleri var.Haklı ya da haksız.Tek bildiğim bu günlerde sadece koşarak uzaklaşmak.Herkesten sevdiklerimden annemden babamdan kendimden.Ben en sonuncusunu çoktan yapmışım meğer.Kendimden çok önce kaçmışım.Ama kimse sormadı nerde nasıl ne oldu diye.Önemlide değildi.Tek istediğim bakire bir yerlere gidip sessizliğe bürünmek.Sessizdim.Ama olduğum yerde sayıyorum.Burada gökyüzü karanlık.Mat.anne kucağından vazgeçeli çok olmuştu şimdiye bu durum kamçılıyordu beynimi.Her gün sessizliğe sokarak.Kimse bilmiyordu.Anlatmadım.

Çok değildi istediğim oysa.ya da bir beklentim yoktu kimseden.Sadece gitmek.Zor gibi gözüksede bu basitliğin altında her gün her dakika her saniye eziliyordum.Kalbimse çoktan parçalanmıştı bir yabancının elinde.Almaya yüzüm yoktu öylede kaldı.

Anılarım eskisi kadar değildi.Başka bir gülüş aramam gerektiğini hissediyorum.Ama burada olmayacaktı.Birgün yine sessizliğimde ezilirken tanımadığım bir ses geldi.Her şey iyiliğin için ve artık yalnızsın dedi.Haklıydı.Yalnız-dık.O an bir bütün olduk.İkimizde sessiziz.Ve ben yine kaçma telaşında.

Nefes alışlarım giderek dahada zorlaşıyordu.Tüm gökyüzü üstüme çökmüş gibi.renkleri birbirinden ayıramıyor aklımdakiler allak bullak.Oysa istediğim çok şey değildi.Sadece gitmek.Gitmek.