Mevsim Sonbahar : Sen Yok.

Çoktan yenilmiştik birbirimize.Ayrılık galip gelmiş yerle bir etmişti duygularımızı.İhanetlerin arkasına saklanıp yaramaz çocuk gibi yıllarca oyaladı bizi.Birkaç şişe var yerde dünlerden kalmış olmalı.Evimiz tozlanmış camlarında silinmesi gerek.Sakallarım ne kadar da uzamış.Çok yadırgadım.Bilirsin hiç sevmem dağınıklığı.Kalbim hep elimdeydi benim şimdiyse bulamıyorum.Çok dağınığım yoksa sen mi aldın,nereye koydum ? -Bulamıyorum...

Zamana bıraktım geçer sandım..Günler geçti.Günler ayları kovaladı ve üçüncü yılımı kutluyorum bugün.Yalnızım herşey bıraktığın gibi.Toz tutmuş şişeler pislik içinde kalan camlar.Kırk can acıtıcı sözler,sessizlik..

Birgün bir uyanıyorum sonbahar gelmiş.Üşümeyi özlemişim.Sana sarılarak uyumayı.En çokta sarılırken hayal kurmayı.Kaç takvim yaprağı geçmiş üstümüzden oysa o günler dün gibi.Bir yaprak uçup geliveriyor avuçlarıma mevsim sonbahar..Sanki birşeyler eksik.Sen yoksun hayaller yok gelecek için ümit yok.Yok yok.Sadece bir boşluk var önümde sadece kocaman bir boşluk..

Boş bir ev gibi yankılanıyor ismin kulaklarımda.
Ellerim sanki seni arar gibi.
Sesin yok sen yok.
Üşüdüğümü hissediyorum
Bir yaprak geliyor avuçlarıma
Mevsim sonbahar.
Sen yok
Sesin yok.

Eski'ler.

Eski kitapları çoğu insan sevmez.Hep öyle derler oysa en sevdiği kitaplar hep eskilerdir eskiler en çok huzuru verir aşkı tattırır.Sonrakiler için söylenecek fazlada söz yoktur aslında.Ufak seni seviyorumlar dışında.Sanırım eskilerin değeri ilk olmalarıyla alakalıdır.Ne kadar ilklerde başarısız olunsada gelenler hep eskilerin yardımcılarıdır.Öyle bir can acıtmışlıkları vardır ki hep yenilerle tamamlamaya çalışırız.Bazılarını ise eskilere hala sadıktır.Onlar için yazarlar söylerler.Hani ''unuttum'' ya da ''unuttun mu ?? ''diye kullanılan yalan sözcükleri vardır ya..Ne kadarda salakça değil mi ?  İlkleri yaşatan birinle yaşadıklarını unutabilirsin belki gözlerinin rengini bile..Ama kalbinde bıraktığı kalp izi.. Ne yeniler bunu engelleyebilir,ne eskinin yerini almaya çalışan birkaç grup.Eskiler her daim özeldir.Evet belki eskiyi özlememiş olabilirsiniz ya da böyle de hissediyor olabilirsiniz ama bu sadece kendinizi kandırmaktan başka bir boka yaramayacaktır.Şimdi bir düşünelim.İlk öpücük kadar şimdiki öpücükleriniz heycanlandırıyor mu ? Ya da ''benimde sevgilim''var diye aynaya baktığınızda tatlı bi anormallik hissetmiyor musunuz ? Ozaman haklıyım.Eskilere sövmekten vazgeçip onların size yaşattırdıkları için minnetar olmalısınız..

Cevapsız Bir Mesaj

Geçen gün rüyamda yanımda uyuyordun.Birleşemeden ayrılalı da çok olmuştu.Çok kelimeler tükettik çok yıprattık birbirimizi.İlacımız bizdeyken sen hep başka yabancıları seçtin ben hep anılara sığındım.Ben seni içimde bitirirken sen farkında olmadan her bir yabancıyla içinde bana dair tohumlar atmaya devam ediyordun.Çok söyledim böyle olmaz diye her defasında çıkış yolunun bu olduğunu söyledin.Hala bana yanarken başklarına çevirdin yüzünü.Kalbin ve aklın bendeyken hep onlara gittin.Gelmek seni çok yorucaktı.Yeterincede yorulmuştun zaten.Benliğini kaybetmiş bambaşka birisi olmuştun.Seni böyle sevemezdim.Yanımda durmanada izin veremezdim.Gelmek isteyip hep geri kaçtın.Benimde bunda payım var tabiki ama sen bu değildin ve bu sana sarılamazdım o ilk defa huzuru hissetiğim kollarında tekrar aynı şeyi hissedemezdim.Çünkü sen sen değildin.Bambaşka bir yabancıydın.Ve artık banada en uzak isimdin.

Sen karşı kaldırımda beni izlerken
Ben olan bitene hep anlam vermeye çalıştım.Özlediğim günler oldu ama asla ağlamadım.Seni hatırladım,anıları yaşattım,yaşadım ve yine mutlu olmayı başarabildim.

Sen
kaldırımdan bana el sallarken bir elin hep doluydu.Hoşuna giden bedenleri ben'le doldurup aklınca beni yaşıyordun ama onlar ben değildi.Bunu her anladığın zaman elin hep telefona gitti.Sesimi duymak beni sana getirecekti.Sen hep yanıldın.Kazanan yoktu bu kısırdöngüde.Sen hep özledin ben hep anıları yaşattım.

Şimdi artık ne bir telefon kadar yakınım ne de eskisi gibi huzuru sende arıyorum.Benden gideli yıllar oldu.Ben sende hala misafirim..