İlk günü hatırlıyorum.Geç kalmıştın ve kızgındım.Hem de çok.Kendimi kötü hissetmiştim.Ve ben kendimi kötü hissettiren insanları sevmezdim.Sonra seni garip bi şekilde sevdim çocuk.Daha ilk ertesi sabahtan çok.Özlemin genzimi yakmaya başladı kalbim kül olmuştu.Artık senindim ve istediğin oyunu oynayabilirdin.İlk Galatada omzuma yattın.İçimden masallar anlattım sana ve sen hiçbirini duymadın bilmiyorsun.Hikayeler geçti o cumartesi sabahı.Bütün hikayelerimin kahramanı sen olmuştun.Henüz bunları anlatmadım sana merak edersen yüzüme bak diye.
Sonra Balatta devam etti hikayem.Ama önce Maçkanın sağ tarafındaki gizli yerimizde.ilk yanağını öptüm.Sonra sen beni.Ben seni sen beni ben seni sen beni...Dayanamadım.Dudaklarına değdi dudaklarım.Her nefes alışında damla sakızı hissediyordum.Biraz da sigara.İğrenmedim.
Bu sefer daha sancılıydı masallarım.Etrafımız bilmediğimiz kişilerle sarılıydı.Susamıştın.Heyecanın içini kurutmuş olmalıydı.İçtin.Km'lelerce yürüdük.Herkesten kaçmak için geceleri yürürdük.Yürüdük.Hiç durmadan.Hala aklımda o nemli bank ıslak çimenler ve sabahın 03.48'inde erken mesai yapan abi'ler.Birbirimizi öpme isteğini durduramıyorduk.Öyle güzeldin ki ... Aklımda hala o ufalan bakışların.Aşk'a düşmüş bakışların.
