Gitmek

İçimdeki alıp başını gitme sevdası giderek dahada alev aldı şu son zamanlarda.türlü nedenleri var.Haklı ya da haksız.Tek bildiğim bu günlerde sadece koşarak uzaklaşmak.Herkesten sevdiklerimden annemden babamdan kendimden.Ben en sonuncusunu çoktan yapmışım meğer.Kendimden çok önce kaçmışım.Ama kimse sormadı nerde nasıl ne oldu diye.Önemlide değildi.Tek istediğim bakire bir yerlere gidip sessizliğe bürünmek.Sessizdim.Ama olduğum yerde sayıyorum.Burada gökyüzü karanlık.Mat.anne kucağından vazgeçeli çok olmuştu şimdiye bu durum kamçılıyordu beynimi.Her gün sessizliğe sokarak.Kimse bilmiyordu.Anlatmadım.

Çok değildi istediğim oysa.ya da bir beklentim yoktu kimseden.Sadece gitmek.Zor gibi gözüksede bu basitliğin altında her gün her dakika her saniye eziliyordum.Kalbimse çoktan parçalanmıştı bir yabancının elinde.Almaya yüzüm yoktu öylede kaldı.

Anılarım eskisi kadar değildi.Başka bir gülüş aramam gerektiğini hissediyorum.Ama burada olmayacaktı.Birgün yine sessizliğimde ezilirken tanımadığım bir ses geldi.Her şey iyiliğin için ve artık yalnızsın dedi.Haklıydı.Yalnız-dık.O an bir bütün olduk.İkimizde sessiziz.Ve ben yine kaçma telaşında.

Nefes alışlarım giderek dahada zorlaşıyordu.Tüm gökyüzü üstüme çökmüş gibi.renkleri birbirinden ayıramıyor aklımdakiler allak bullak.Oysa istediğim çok şey değildi.Sadece gitmek.Gitmek.