Duasız Bırakma Beni

Ellerinle yüzüme dokunduğun ilk an geldi aklıma.

İlk öptüğün günde o gündü zaten.

Tir titriyordu her yerin.

Hiç unutmam.

Bir yaz gecesinde oturduğumuz soğuk kaldırımda.Kırmızıya boyalı olan hani.

Sol tarafında yanıp sönen sokak lambası,altımızdan geçen arabalar.Gözden kaybolan herkes.

Tüm yıldızlar bizi izlerken

Saat henüz gece yarısı

Ölsemde unutmam.Nasıl unuturum?

Öpmeyi yarıda kesip kısık sesle 'sarıl bana'deyişini.

Bak ben hâla unutmadım.Unutmak nedir unutturdun.

Sonra herkese başkaldıran bir ses tonuyla 'keşke hep böyle kalsak'deyişini.

Ne sen öyle kalabildin ne ben o günü unutabildim.Sen çiçeklerimizi kökünden sökerken ben yeniden ektim.

Olsun...

Ben yorulmadım.

Yeniden gel yeniden sök.Sen yine kandır beni kimsesizliğinle.

Sevgiye açlığınla.Ben yine ısıtır kalbimi kalbine koyarım.Mis kokar dünyan.Sen yine gel.

Gitmek istediğin günden beri hep üşüdüm yaz geceleri.Sayende sıkı giyinmeyide öğrendim.Hiç hasta olmadım.Her sabah yaptım en sevdiğin çikolatalı pastanı.Bayatladı attım.Pes etmedim yine yaptım.

Sen yine gel.Yeniden sök ektiğim çiçekleri.Ben yorulmam ekerim.Sen yine gel.

Duasız bırakma beni.

Tanrı üzülür.