Kaldırımlar ve Gece

Yürüdüm.Tüm geceyi içime çektim.Arkama aldım şarkıları.Şiirler eşlik etti adımlarıma.Yürüdüm.Soğuktu.Soğuk değdi tenime.Üşüdüm.Aldırmadım.Üşüdüm.Derin bir nefes aldım.Bir şeyler tırmaladı içimi,acımadı.Karanlıktı sokaklar korkmadım.Düşündüm.Yine ansızın aklıma girivermiştin.Hücrelerimde erttim.Isındı içim.Sevdiğin kaldırımlar üzerinde oturdum.Dumanı içime çektim.ciğerlerimi dumanla boğdum hep.Yardımcıda oldu en sevdiğin kırmızı şarap.Tek bir izada yürüyorum kaldırımlar üzerinde.Mori şarkılarıda içimde bir yerlerde.Ellerini uzatıyolar bana.Dönüyorum altında dünya.İnsanları çıkıveriyolar karşıma.Uzaktan görüyorum silületlerini.Hiç sen yoksun.Geçmiyorsun artık sokak lambalarının altından.Öksüzler.Kimsesizler.Çoğu yanmıyor bile ama kaldırımlar hala soğuk.

Sevdiğin kaldırımlardan gidiyorum.Karanlık umrumda bile değil.Aydınlatıyorsun geceyi.Sessin-cümlelerin-varlığın.Tutup bırakıveriyorsun geceye.Sarı şeritler silik silik.Üçtaş çizilmiş birinin üstüne.Ne çok severdik bu sokak lambasının altında susmayı.Susarak anlaşırdık zaten biz.Peki şimdi yokuz.Anlaşabiliyor muyuz sence de ? Yoksa izin mi vermiyor içinden bir şeyler konuşmaya.Işığın mı söndü.Yeniden çırpmıyor musun ellerini ?
Bak mavide soldu avuçlarımda.Ama mavi hala güzel.Mavi hala aşık.İlk dokunuş gibi.İlk öpüş gibi.

Gitmeliydim-Gittim

Biraz deniz kokusu iyi gelecekti yorgun yıllara.Eşlik edecekti Sezen klasikleri.Dillerimiz söyleyecekti Ayten Alpman klasiklerini.Birde en ucuzundan şarabımız olacaktı.Kadehler hep bizim için kalkacaktı.Sonraki şarkılar ise hep bizim olacaktı.Gökyüzünün altına sığınıp kimseler görmeyecekti-sevişecektik.
Kaldırım kenalarına uzanıp seni sana beni bana anlatacaktım.Sen yine gülümseyecektin utanacaktın.Geriye hiçbir şey kalmayacak sonsuz olacaktık.Ama sonumuzda yakın olacaktı.Aniden gelen kamyanonun altında kalmak gibi.

Öylede oldu.Önce şarkılar sustu.Sonra yürümeyi kestik.Kaldırımlar soğudu.Artık gülümsemiyorduk sadece susuyorduk.Beklenmedik bir lodosa kapılıp çoktan alabora olmuştuk.Okyanusun ortasında kurtuarılmayı bekliyorduk çaresizce.Kimse yoktu kimse bilmiyordu.Bir sır gibi yok oluyorduk eriyen kaldırımlarda.Güneş artık işlemiyordu tenimize.Mavi çoktan gri olmuştu.Nefes almak giderek zorlaşıyordu.Biliyorduk geçecekti.Ama sessizdik..İkimizde sessiz özlem dolu.Bitmiş.Tükenmiş.Saklandıklarımız vardı.Onları hiç tanımıyorduk.Olur sanıp hep daha çok dibe batıyorduk.Sen yan şeritte bana bakarken ben çoktan gidiyordum bu şehirde.Şehirden uzaklaşmak hep iyi gelmiştir.

Ama olmadı.

Nereye gitsem benimleydin.Hiçbir zaman bırakmamıştın beni.Ya da ben seni.Rüyalarımdaydın.Söyleyemediklerimde.Şarkılardaydın.Yabancı tenlerde.Her yerdeydin.Yağan yağmurda yediğim lokmalarda.Yani en ufak kırıntıyla benimleydin üstüne basamıyordum.Olmuyordu.Gittikçe boğuluyordum.Artık çok geçti.Ölümde güzel geliyordu ama nefesini son birkez içime çekmeden gitmekte gelmiyordu.Benimleydin.Benimle ölmüştün.

Gitmeliydim-gittim.

Cumartesi

Nasıl ki herşey yolunda gibi gözüküyordu anlamıyorum.İçimde garip bir huzur,huzurn verdiği tatlı bir tebessüm.Bugünümü kendime ayırdım.Yalnızken daha mutluydum.Yine de birşeyler eksik gibiydi.Ya da hayatın bana verdiklerine nankörlük yapıyordum.Her zaman geldiğim bir kafeden yazıyorum bunları.Arkada çalan  o güzel tsm şarkıları.Buruk bir sevinç gibi.Ne olduğunu adlandıramıyorum.

Çaktırmadan etrafımdaki insanları süzüyorum.gerçekten olmak istediği insanlarlar mıydı ?Tam çarprazımda benim gibi tek oturan bir genç kız.Çok sinirli bakıyor dışarıya.Siyah düz saçları var.Acaba nedir böyle baktıran onu?Yanına gidip sormak istiyorum lakin buna cesaretim yok.Burasıda uygun değil zaten.Bakışları ve baktığı nokta aynı.Şuanda tek istediğim gidip konuşmak.Ama bu olmaz.Geleli 20 dk.kadar oluyor.Henüz gözgöze gelmedik.Şuanda katlayıp yazdığım bu yazıyı versem mi ?-Hayır.Belki aynı anda kalkarız belki ozaman.

Bugün ilk defa kaç sayfa olduğuna bakmadan aldığım kitabın üzerinde yazıyorum bunları.Gözlerim hala o kızda.Hala aynı sinirli bakışlarla etrafını yıkıyor.Belki farkında belki değil.Konuşsak rahatlayacak oysa.En azından birazda olsa mutlu olur.Neden bunu kendime dert edindiysem ?

İstediğim gibi mi geçiyordu günüm ? Eksiklerle birlikte evet.Eksini ne olduğunu hala anlayamadım.Yıllardır tanıdığım ve bu kafede çalışan Süleyman amca görüyor beni.Gülümseyerek yanıma geliyor diyor ki : Şiir mi yazıyorsun İsmail ? -Hayır.

Tambu esnada sinirli kız beyaz montunu giyip gidiyor.Olmadı İsmail;öğrenemedin neden böyle olduğunu.Akşam seansı için simeya gidesim var.Sasnırım bunu yarına saklayacağım.Bir dahaki cumartesi için bir heyecan sarıyor içimi.yine nedensiz.