Artık O Başkası.

Tüm yorgunluğuyla tam karşımdaydı.Yavaş yavaş geldi ve sımsıkı sarıldı boynuma.O anda ne hissetim bilemedim bi isim koyamadım.Çünkü yüzündeki yorgunluğundaydı aklım.yol yorgunluğu değildi bu kalbi okadar yorulmuş yıpranmış şarjı bitmiş gibi bir cihaz gibi avucumdaydı kalbi.Avucumda ve başka şekilde atıyordu.Biraz zoraki gibi.Sadece yaşamak için atıyordu.Uzun bakamadım yüzüne belkide bakmak istemedim ama o hayal ettiğim umut dolu kızı çoktan öldürmüştü elleriyle.Benimle dans edebilicek kadar gücü var mıydı bilemiyorum.Hala bilemiyorum.Uzakken herşey su gibiydi gayet açık ve net suya yaklaştıkça bulanıklıklar arttı arttı su kirlendi.Ve suyumuz artık kirliydi.Tanımadığım cisimler yüzüyordu yüzeyimizde.Kalplerimiz yavaş atıyordu.Ben hala umut doluyken onun kalbi hala yavaş yüzü hala yorgundu.Ve o anda bitti hayallerim.Bu benim partnerim olamazdı.Güçsüzlüğe tahammülüm yoktu ve o güçsüzdü.Bir ilkti ve ben ona dayanıyordum.Aşık değilim ya da başka bir şey.Sanırım bir umut.Evet sadece bir umut bir ışık görür gibi oldum uzakta.Belki de görmek istedim.Bilmiyorum.
Şimdi geri dönmek için yola çıkıyorum.başka ışıklar görür gibiyim.Ve onun ki çok zayıf.
Şimdi gitmeli miyim yoksa biraz daha umutlarım için savaşmalı mıydım ?
-Ama artık onun için umutlarım bile yoktu.
O önce kendini tüketti sonra benim umutlarıma yeltendi.Ve başardı.
Neydi ? Ne olmuştu ? - bilmiyorum.
Bildiğim tek şey onun yorgun benim umut dolu olmamdı.

Ve o artık yok sadece adı var.
Ve onun için umutlarım yok sadece umutlarım var ışığını bekleyen
Ve o artık o bulanık bir su gibi.
Yıllara yenilen
Parçalanmış bir kalbi olan
Kalbi ezilen
Ve artık o .. 
O bir başkası hayran duyduğum birisi değil.
Ve artık o vücudunu kalbine siper almış
Kalbi alınan bir asker gibi
Ve  O bir başkası hiç ısınamadığım yabancı biri
O artık benim değil.