Mevsim Sonbahar : Sen Yok.

Çoktan yenilmiştik birbirimize.Ayrılık galip gelmiş yerle bir etmişti duygularımızı.İhanetlerin arkasına saklanıp yaramaz çocuk gibi yıllarca oyaladı bizi.Birkaç şişe var yerde dünlerden kalmış olmalı.Evimiz tozlanmış camlarında silinmesi gerek.Sakallarım ne kadar da uzamış.Çok yadırgadım.Bilirsin hiç sevmem dağınıklığı.Kalbim hep elimdeydi benim şimdiyse bulamıyorum.Çok dağınığım yoksa sen mi aldın,nereye koydum ? -Bulamıyorum...

Zamana bıraktım geçer sandım..Günler geçti.Günler ayları kovaladı ve üçüncü yılımı kutluyorum bugün.Yalnızım herşey bıraktığın gibi.Toz tutmuş şişeler pislik içinde kalan camlar.Kırk can acıtıcı sözler,sessizlik..

Birgün bir uyanıyorum sonbahar gelmiş.Üşümeyi özlemişim.Sana sarılarak uyumayı.En çokta sarılırken hayal kurmayı.Kaç takvim yaprağı geçmiş üstümüzden oysa o günler dün gibi.Bir yaprak uçup geliveriyor avuçlarıma mevsim sonbahar..Sanki birşeyler eksik.Sen yoksun hayaller yok gelecek için ümit yok.Yok yok.Sadece bir boşluk var önümde sadece kocaman bir boşluk..

Boş bir ev gibi yankılanıyor ismin kulaklarımda.
Ellerim sanki seni arar gibi.
Sesin yok sen yok.
Üşüdüğümü hissediyorum
Bir yaprak geliyor avuçlarıma
Mevsim sonbahar.
Sen yok
Sesin yok.