20 Mayıs 2012 Pazar

ODA

Yerine ilk adım attığım an dün gibi aklımda.Sanki sihirli bir ormana açılan bir pencereydi.Karşımda duran turuncudan bozma bir renk yanında uzun ama anlamlı bakan o ağaçlar.Arka sokaktan gelen sesler.Her şey aklımda.Kartonpiyerin ise 2.bir sihirli kapı gibi gelmişti bana.Neler yaşadık sesinle ne yaramazlıklar ne kaçamaklar yaptık bir sen bir ben biliyoruz.Bazen herkese yalan söyledim ama gerçeği hep sen biliyordun.Sana güveniyordum çünkü sen konuşamazdın.Sadece dinlerdin.Bazen insanlardan istediğim gibi.Ama onlar hiçbir zaman bunu beceremedi.Az buz şeyler mi kattın bana.En çok istediğim şeyin heycanını hayalini ilk günlerini ve ayrılıklarını seninle tattık.Sessizdin duvarlarınsa ılık.Yani istediğim gibi.Şimdi gidiyorum senden istemeden ama bir okadarda istekli bir şekilde.Beyaz kartonpiyerini özleyeceğim.Bana verdiğin o yıldızları.Benimle her şeyi yaşadığın için ılık duvarların hep aklımda  olacak.Hep senden başkaları olacak ama senin yerini onlarla kıyaslayamayacağım bile.Sen bana gökyüzünü verdin ben ilk önce sana güldüm.Önce sana kızdım ama sen hep dinledin.Konuşamazdın.

Yeni sahiplerin umarım sana iyi bakarlar.O sihirli kapıdan umarım onlarıda sokarsın.Ama biliyorum herkes anlamaz bunu onlar sadece seni kullanır,yaşamazlar.Sihrini,gökyüzünü hiç kaybetme oda.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder