Şimdilerde herkesten başka bir yerdeyim.Olmadığım bir yer.Yabancı kimsesiz bir yer.Kimseyi aramadığım sakin üzgün bir yer.Tam olarak istediğim bu muydu ya da buraya nasıl geldim bir fikrim yok.Şikayetçide değilim.Sadece üzgünüm.Sanırım herkesten vazgeçmişliğin dünyaya sıkışmış hali olsa gerek.Alışık değilmiş-im böyle olmaya.Alışmaya çalışıyorum.Sessizim.Mutsuzum.Kendimi bulma çabalarındayım.Kimseler yok kimseler olmasın.
Çok sevdiğim insanları bir bir terkettim.Arkadaşlarımı aklımdan çıkaramadığım insanları annemi bile.Kimse yok bu sefer.Ne yabancı bir ten ne bir sıcak bir cümle.Sadece yalnız loş bir yer.Pek sessiz bir yer.Yeni bir hayatın temelleride diyebilir miyim ? Peki hiç özlemez miyim insanları ? Elbet özlerim.Sadece özlerim.Dahası yok fazlası yok.
İstemediğim beklemediğim bir anda dağ kardeleni gibi açığa çıkan bir tercih gibi.Öyle ani öyle yalnız.Öyle özel.Bazı Teoman şarkıları gibi.Soğuk sessiz.Yalnızlığa ağlar gibi ama yaş olmayan.Boşver beni mühim değilim.Ama bu benim hikayem.Sonunu zamanın yazabileceği.Kalbimin sonlandırabileceği bir şey.
Burda kimse yok.
Vazgeçmişlik hat safada.
Burda pişmanlık yok
Terkediliş hikayeleri var sessiz kimsesiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder