Sen Çok

Gece çöküyor üzerime üşüyorum.Giderken unuttuğun birkaç eşyan ile dertleşiyorum her pazar.Pazar çünkü anca ayılabiliyorum.Mis gibi ekmek kokuyor evim.Ama sen ucunu kırıp yiyemiyorsun.Olsun.Hala bikaç eşyan bende.Hani bir pazar sürpriz yapıp gelirsin diye ellemedim bile.Bil ki artık yaptığım sıcak ekmek kokuyor hepsi.Sen yemesende sana ait olan bir şeylere sindi kokusu.

Mutlu olmaya çalışıyorum ayık kalabildiğim zamanlar.Güneşe bakıp gülümek geliyor içimden.Dumanı içime çekiyorum.Ardından kesik kesik öksürükler başlıyor.Kaç çiçek soldu o günden beri.Ama merak etme yeniledim ben hepsini.Yine soldular.Birçok kez.Üzülmedim.

Her şey herkes büyüdü burada.Ben hala aynı kaldım.Geldiğinde değişme diye.Hala aynı kalmak istedim.İlk dokunduğun adam kalayım diye.İlk huzurla uyuyabildiğin adam kalmak istedim.Hiç değişmedim.Hala aynı saattimde tek atıp şarkı söylüyorum.Hala aynı figürleri yaparak iyi geceler dansımı yapıyorum.Hani yolun düşerse bir gün yenilerini yaparız diye.Düşmüyor yolun.Çiçeklerin soluyor,suluyorum.Saçlarımı artık daha kısa kestiriyorum.Çoraplarım çoktan eskidi.Çarşaflarım kirlendi.Ama senin yolun inatla düşmüyor gibi.Olsun.Çiçeklerin susuz kalıyor,üzülmüyorum.