Olmuyor Öldüremiyorum

Gece aya küsüyor daktilom kelimelere.Dayanabiliyorum yine de acıya acıya.İsimsiz mektuplar yazıyorum kendime hep seni bana bağıran.Şarkılar söylüyorum saçlarını hatırlatan.Herkese seni anlatıp karşında nasıl aciz olduğumu söyleyen o kirli duvarlar geliyor üstüme çığlık çığlığa.

Gündüzler küsüyor adımlarıma içimdeki bir isyan durduruyor beni.Yırtıp yeniden yazıyorum.Yazıyorum-siliyorum.Biliyorum sevmiyorum onları.Ayak izlerine kadar parmak uçlarına kadar.Batığım.Her gün yeni bir başlangıç ya hani ben yıllardır her gün sana başlıyorum.Tepeden tırnağa.Öylesine sapkın,keskin.Dikenler batıyor içime içime.Avuçlarım kanıyor.

Deli bir hayal sarıyor ruhumu.Deli bir sen geliyor karşıma.Deli bir sen gidiyor.Ve ben yine deli sana başlıyorum.Yıllardır öldüremediğim o kadına.O ölümsüz Tanrının eserine.O deli sana.

Amansız Gücenik

Dalıyor kalbim yine en derine.Hüzün akıyor paçalarından.Kolları sırılsıklam aşk kokuyor kalemi kırık iki damla yaş.Batırıyor dikenlerini yine geceye.Hadi kalk yeniden dans edelim diyor arsızca.Yeşil gülüşleri sırıtıyor karşımda.Sabah ona küsmüş hadi koş diyor.Adımlarımı şaşırıyorum ismimi unutuyorum.Sevdiğim tüm şarkıların sözleri karışıyor.

Ciğerlerim parçalandı-çocuk diyor.Hepsi senin yüzünden diyor ve ekliyor: 'Adımı unutturdun bana sabahlarımı küstürdün.En son hangi güzel sabaha uyandım hatırlamıyorum yıllar oldu' diyor.Peki sen hala aynı renginde misin kimler değdi çocuksu ellerine hiç mi özlemedin hiç mi unutur gibi olmadın sesi mi çocuk ! Cevap ver'diyor.Öyle savunmasız öyle bitkinim ki son gücümüde sana harcıyorum.Çok büyüttüm içimi sana-bende dokundum başka tenlere o tenler hep sendin her bir cümlemdeki gizli özne sendin.Attığım her adım ettiğim her dans.Kimse senin gibi güzel dans edemiyor'diyor.Çöktürdün içimi yıktın her cümlemi çöpe attın'diyor.

Öyle yorgunduk ki öyle güzel seviyorduk ki birbirimizi herkesten gizli herkese açıktık.Elele verip yürüdük ıslak kaldırımlarda.Denedik ama olmadı.Çöktü yine gece üstümüze sindirdi mavilerimizi kaçamadık.Alenen yalnızdık.Çok kalabalıktık çok yalnızdık.

Birimiz hep susmayı bildi.Birimiz hep dans etmeyi.Rakı dublelerine sakladık kimsesizliğimizi tüttürdüğümüz dumanlardan öçlerimizi aldık.Sevdiğimiz ortak şarkımız hiç olmadı şarkılarda unuttuk birbirimizi.Katili olduk birbirimizin canlı canlı gömdük bizi.Ezanlar hiç dinmedi çığlıklar susmadı kalemler kırılmadı.Biz aynı gökyüzünü paylaşıp farklı renklere aşık olandık.Biz amansız güceniktik

        

O'na Ait

İçimdeki sızıyı kustum tam kalbinin ortasına.Şaşkın dinliyordu.Üşüyordum.Üşüdükçe daha fazla sarılıp daha fazla öldürmek istiyordu beynim.Saatlerce konuştum.Gece bitmiş arşa kalkıyordu kalbim.Anadan doğma gibiydi ruhum.O hala çok güzeldi.Uzun uzun baktım.Bana ait olan dudaklarının kanı çekilmişti.Belli ki değmemişti kimse ona.Beni bir kenara atıp yapamamıştı oda.Eriyordum karşısında.Artık savunmasız egomu yere sermiştim,üstüne basıp tükürüyordum.

Sessizliğini bozup

-sus artık dedi.Öyle güzeldi ki sesi her yeri aydınlatmıştı.Ellerim uyuşmuştu.Öpmek istiyordum kırdığım en güzel yerlerinden.Öylesine çok özlemişim ki sesini tenini kokusunu.Yetmiyordu kelimeler eller yetmiyordu.İçimde büyüttüğüm her şey onundu.Tüm o içime sığdıramadığım her şey.

Eğildi yere "otur" dedi.İnce parmaklarıyla yüzümü çiziyordu.Gözlerimi alamıyordum.Beynim durmuş kalbimle hareket ediyordum.Kokusu yüzümdeydi artık.

Bitmiyordu içimdekiler.Ne yapsam dahada fazla çoğalıp yine vuruyordu en olmadık zamanlarda.Eskisi gibi de değildim.Direnemiyordum.Bitmiştim artık.Attığım her adım ona ait.Söylediğim her söz her şarkı O'ydu.Çok güzeldi.Ay sessiz denizler çekilmişti.

Bıraktı hüznünü içini onunla doldurduğum her yere.Yerler hasret kokuyor artık.Duvarlar şiir.