Olmuyor Öldüremiyorum

Gece aya küsüyor daktilom kelimelere.Dayanabiliyorum yine de acıya acıya.İsimsiz mektuplar yazıyorum kendime hep seni bana bağıran.Şarkılar söylüyorum saçlarını hatırlatan.Herkese seni anlatıp karşında nasıl aciz olduğumu söyleyen o kirli duvarlar geliyor üstüme çığlık çığlığa.

Gündüzler küsüyor adımlarıma içimdeki bir isyan durduruyor beni.Yırtıp yeniden yazıyorum.Yazıyorum-siliyorum.Biliyorum sevmiyorum onları.Ayak izlerine kadar parmak uçlarına kadar.Batığım.Her gün yeni bir başlangıç ya hani ben yıllardır her gün sana başlıyorum.Tepeden tırnağa.Öylesine sapkın,keskin.Dikenler batıyor içime içime.Avuçlarım kanıyor.

Deli bir hayal sarıyor ruhumu.Deli bir sen geliyor karşıma.Deli bir sen gidiyor.Ve ben yine deli sana başlıyorum.Yıllardır öldüremediğim o kadına.O ölümsüz Tanrının eserine.O deli sana.

Amansız Gücenik

Dalıyor kalbim yine en derine.Hüzün akıyor paçalarından.Kolları sırılsıklam aşk kokuyor kalemi kırık iki damla yaş.Batırıyor dikenlerini yine geceye.Hadi kalk yeniden dans edelim diyor arsızca.Yeşil gülüşleri sırıtıyor karşımda.Sabah ona küsmüş hadi koş diyor.Adımlarımı şaşırıyorum ismimi unutuyorum.Sevdiğim tüm şarkıların sözleri karışıyor.

Ciğerlerim parçalandı-çocuk diyor.Hepsi senin yüzünden diyor ve ekliyor: 'Adımı unutturdun bana sabahlarımı küstürdün.En son hangi güzel sabaha uyandım hatırlamıyorum yıllar oldu' diyor.Peki sen hala aynı renginde misin kimler değdi çocuksu ellerine hiç mi özlemedin hiç mi unutur gibi olmadın sesi mi çocuk ! Cevap ver'diyor.Öyle savunmasız öyle bitkinim ki son gücümüde sana harcıyorum.Çok büyüttüm içimi sana-bende dokundum başka tenlere o tenler hep sendin her bir cümlemdeki gizli özne sendin.Attığım her adım ettiğim her dans.Kimse senin gibi güzel dans edemiyor'diyor.Çöktürdün içimi yıktın her cümlemi çöpe attın'diyor.

Öyle yorgunduk ki öyle güzel seviyorduk ki birbirimizi herkesten gizli herkese açıktık.Elele verip yürüdük ıslak kaldırımlarda.Denedik ama olmadı.Çöktü yine gece üstümüze sindirdi mavilerimizi kaçamadık.Alenen yalnızdık.Çok kalabalıktık çok yalnızdık.

Birimiz hep susmayı bildi.Birimiz hep dans etmeyi.Rakı dublelerine sakladık kimsesizliğimizi tüttürdüğümüz dumanlardan öçlerimizi aldık.Sevdiğimiz ortak şarkımız hiç olmadı şarkılarda unuttuk birbirimizi.Katili olduk birbirimizin canlı canlı gömdük bizi.Ezanlar hiç dinmedi çığlıklar susmadı kalemler kırılmadı.Biz aynı gökyüzünü paylaşıp farklı renklere aşık olandık.Biz amansız güceniktik

        

O'na Ait

İçimdeki sızıyı kustum tam kalbinin ortasına.Şaşkın dinliyordu.Üşüyordum.Üşüdükçe daha fazla sarılıp daha fazla öldürmek istiyordu beynim.Saatlerce konuştum.Gece bitmiş arşa kalkıyordu kalbim.Anadan doğma gibiydi ruhum.O hala çok güzeldi.Uzun uzun baktım.Bana ait olan dudaklarının kanı çekilmişti.Belli ki değmemişti kimse ona.Beni bir kenara atıp yapamamıştı oda.Eriyordum karşısında.Artık savunmasız egomu yere sermiştim,üstüne basıp tükürüyordum.

Sessizliğini bozup

-sus artık dedi.Öyle güzeldi ki sesi her yeri aydınlatmıştı.Ellerim uyuşmuştu.Öpmek istiyordum kırdığım en güzel yerlerinden.Öylesine çok özlemişim ki sesini tenini kokusunu.Yetmiyordu kelimeler eller yetmiyordu.İçimde büyüttüğüm her şey onundu.Tüm o içime sığdıramadığım her şey.

Eğildi yere "otur" dedi.İnce parmaklarıyla yüzümü çiziyordu.Gözlerimi alamıyordum.Beynim durmuş kalbimle hareket ediyordum.Kokusu yüzümdeydi artık.

Bitmiyordu içimdekiler.Ne yapsam dahada fazla çoğalıp yine vuruyordu en olmadık zamanlarda.Eskisi gibi de değildim.Direnemiyordum.Bitmiştim artık.Attığım her adım ona ait.Söylediğim her söz her şarkı O'ydu.Çok güzeldi.Ay sessiz denizler çekilmişti.

Bıraktı hüznünü içini onunla doldurduğum her yere.Yerler hasret kokuyor artık.Duvarlar şiir.

Dibine Kadar

Silip yeniden yazmak bir hikayeyi tam da kalem kırılmışken.Ağır.Sözcükler çok ağır.Kan kokuyor sofram artık.Aç kurtlar kemiriyor ruhumu.Her cumartesi.Sisler çöküyor gözlerime kör oluveriyorum kalabalıkta.Sesimi duyan yok.Ellerim değiyor ellere.Sonra bir sarma sigara.Öpüyorum görmediğim birini kasıklarından.Çilek kokuyor herbirinin elleri.Soğuk.Dişlerimi sızlatıyor.Sözlerini anlayamadığım o aptal şarkılara gülüyorum dans ediyorum.Herkes bana bakıyor aldırmıyorum.Daha çok sertleşiyor adımlarım.Koşar gibi kaçıyorum.Meze oluyorum çirkin suratlara.İmanım gevriliyor sadakatsizlikten.Yine utanmıyorum.Bataklıktayım.Dibine kadar.Dibine kadar yalnızım kırık duraklarda.Çatlamış dudaklarda.Cümlesi bitmemiş,yarım kalmış şiirler kadar.Hem de dibine kadar 

Matmazel

İçimde hergün ölen çocuklar var matmazel.Hem de hergün.Gündoğumuyla başlıyor geceyle bitiyor.Hergün yeniden ölüyorum.Her gün yeniden seviyorum.Ben pes etmedikçe daha çok vuruyor hayat.Tükürüyor suratıma.Utanmıyorum.Gülüyorum,onuda seviyorum öyle her şeyiyle.Biliyorum.Sevmezsem başedemeyeceğimi biliyorum.Kara büyü gibi ensemde.Yastığımda yorganımda.Büyüyorum.Her gece büyüyüp daha fazla ölüyorum matmazel.Renkleride seviyorum.Karanlık koridorlardan yankılanan topuk seslerinide.Mutluyum ama matmazel çünkü ben seviyorum.Eğmiyorum başımı siliyorum tükürükleri.Ama yağmurlar kuruyor matmazel.Yağmur nasıl kurur dimi matmazel yağmur bu kurumaz.İşte bende böyleyim matmazel.İçim koca bir yağmur.Diniyor ama hiç bitmiyor.

İsimsiz Mektup

Aklım yitirmiş bende yaşattıkların kalbim buruk.Liğme liğme edilmiş hayallerim ayak altında.Sigaram bitiyor.İçkim azaldı.Sevmiyorum düz beyaz sayfaları.Onlara bıraktın beni.Beni bıraktığın hiçbir şeyi sevmiyorum.Sözcüklerimi de şarkılarını da.Al hepsi senin olsun ayakkabılarımda sevdiğim gözlüklerimde.Gel!Al.

Ayak izlerini de sevmiyorum.Hiçbiri bana gelmene yardımcı olmuyor.Hiçbiri sana gelmeme yeterli değil.Siliyorum!Tüm beyazları.Geceyi.Yırtıp atıyorum yazdıklarını,biriktiler.

Bir şehre tutunup gidiyorum ayakta.Sallanıyorum başım dönüyor.Duramıyorum.Konuşamıyorum.Bir dal daha bitti.Bir dal daha kırıldım.Bir önceki gece gibi.Ve ondan önce ki  gece gibi. 

İçinde olmadığın hiçbir şeyi sevemiyorum.Adının olmadığı cümleler çok cılız.Çok acı.Tutanamıyorum bu şehre.Yok oluyorum.Tüm ezberleri bozasım geliyor,mecalim yok

Ve bir dal daha bitiyor.Bir gece daha.

 

-Niye ?

Simsiyah duvarlar ördüm önüme kimse görmesin beni diye.Rüyalar gördüm sen yokken 

rüyalarımı çaldın niye?

Adını yazdım ağlayan beyaz kağıtlara-

cümlelerimi çaldın niye?

Yürürdüm asfaltlarda km'lerce ıslanırdım öksürürdüm.Kitaplar boyardım sarı lacivert kırmızı siyah ama en çok mavi.

mavilerimi çaldın niye?

Bir gecem vardı avuçlarımda.Terlerdim hep.Sessiz yağmur ürpertirdi beni.Sessizliğim olurdun.Köpekler susardı.Gözlerim aydınlatırdı iz kalmış mektupları.

Gecelerimi çaldın niye?

Hayattayken

Geceyi alıp gelsem ya sana dalından koparılmış papatyalarımda var ellerimde.Soğuk bu gece.Sensiz zor çekiliyor.Eritiyor insanı cayır cayır.Sabahı etsek az konuşup çok birbirimize baksak.Sabah güneşi bize vursa parıldasak.Kelebek olsak.Ertesi gün beraber ölsek kimselere kalmadan.Kimse değmese artık gözlerimize.Ben sana umay umay okusam sen bana kalbini dinletsen.Söz hiç sıkılmam.Usulca yaşasak.Kırmadan dökmeden.Tenini koklasam ellerim saçlarına dolansa.Kaybolsam dudaklarında.Zor olmasa gerek hala şansımız var.Hayattayken

Eylül

Ellerin hala gülüyor gibi

Bir yaz daha bitti

Eylülde geldi zaten yeniden yazmaya başladım sanki.Daha çok duman üflüyorum bu sonbahara daha çok susuyorum sana.Bu sonbaharda eksik olacak.Ve bir sonraki de bir sonraki de...

Hani insan sabırls direnir ya ona buna bu sen de pek mümkün olmuyor.Unuttum parmak uçlarını,gülüşünü,sesini.Bir tek saçların aklımda.Güneş gibi.Güneş saçlı kadınım benim.

Sen omzuma yatacaktın ben sana Umay Umay şiirleri okuyacaktım.Acılarımız canlanacaktı ayrı ayrı.Acılarımızdan tutunup maviye yükselecektik.Kimsenin bilmediği koylar bizim olacaktı.Gemiler yapıp bırakacaktık ufka.

Hani insan her şeye direnir ya...

Sana direnmek zor,çok zor

Hani belki bir gün olur ya

Hani bir gün mutlaka...

Gece Öldürüyor İnsanı

  İçinde birini büyütmenin ne kadar yorucu olduğunu bilemezsin.Usulca onu izlerken vücudunda oluşan karıncalanmaların verdiği his tüylerinin ürpermesi.

Önünden akan koca yılların hesabını veremiyor insan kendine.Yitip giden iki insanın yükünü taşımak her gün her dakika...

Yabancılaşıyor insan kendine.Kimi zaman maddelere kimi zaman da tanımadıklarına sarılıyor.Ne kadar zordur ertesi sabahı bilemezsin.Her sabah iki kişilik uyanıp yalnız kalmak.

Eksiliyor insan her gün.Susuyor.İzmaritler birikiyor.Kelimeler birikiyor.Boğuluyor.Kalp sancıları tutuyor.Vurdumu en geceye tam on ikiden toparlanamıyor.Ve ertesi sabah yine.

Tükeniyor insan.Her yeni bir günde dahada fazla.Dahada fazla özlüyor insan.Engel olsana!

-Ama yok.

Dahada çok sarılıyor insan kendine.Dahada çok ölüyor.Öldürüyor gece,dayansana.

Yıllardır...Her sabah-herkes...

Gece öldürüyor insanı.

 

 

 

Böyle geceler

İçim karıncalanıyor bazen,nasıl yani diyorum ?-uzak çok uzak teni sesi parmak uçları.Haykırasım geliyor geceye sesim çıkmıyor.Bitiyorum işte böyle gecelerde.Nefesimin sesini duyuyorum.Soğuk ve kızgın.Kimsesiz kalan o şarkı gibiyim kendi kendine mırıldandığım.İçimde solan yapraklar yeşilini unuttu bile.Ben böyle gecelerde ölüyorum işte.unutulmaya yüz tutmuş eski bir şarkı gibi üstüne basılan bir sonbahar yaprağı gibi.

güçlü olmayada yeltenmiyorum artık.Koyverdim kendimi suyun üzerine.Akıntı beni nereye sürüklerse oradayım.Bırakmıyorsun yakamı.Kaçtıkça taa en derinde karşıma çıkıyorsun.Yoruldum anlasana.Ya gel yanıbaşıma ya da bırak beni.

Ben böyle gecelerde ölüyorum işte gündüz parlayan gece ölen.Ne kadar zor bilemezsin.ya gel ya git.

Temmuz Sonu

Temmuz sonuydu.İlk kez değmiştim tenine.İlk boynuna dokunuşumdu.Fısıldamaların hala yankılanır kulaklarımda.Herkesten saklayıp birbirimizi boş bir odada bir olmuştuk.Saçların omuzlarına dökük siyah elbisen dün gibi aklımda.Her bir dikiş izi bile.Sevmediğimiz şarkılar çalıp duruvermişti.Aldırmamıştık.Dudakların derin bir deniz gibiydi.En çok köprücük kemiklerini severdim.Güzeldi.

Lavanta kokuyordu çarşaflar.Odaya sızan yakamozun yansıması boş çerçeveye vuruyordu.Ürkektin.Bir okadar heycanlı.

Kalbinin atışı müziği bastıracak kadar hızlıydı.

Her şey dün gibi sevgilim.Her saniyesi aklımda.İlk kez birine teslim oluşumuzun üzerinden epey zaman geçti.Saymadım.Ama aklımda.

Bilmediğim kumsallarda özgürlüğe koşar gibi adımlarım.Yoksa seni özlediğinden mi ya da unutmak istemediğimden dolayı mı bu hırçınlığım ? Dalgalarla yarışım ? Nefes alıp-verişim?Dur diyebilmeliydim sana o gece.Yine bir temmuz sonu geri gelebilmeliydin.

çok kırılmadı mı kanatların?

çok özlemedin mi sen de ?

peki yazdığım onca mektup ulaşmadı mı ellerine?

sahi hiç özlemedin mi ?

Deniz Kokan Ellerin

Kum tanelerinden silinmiş çoktan ayak izlerin.Ağustosa geldik.Açılmamış bira şişeleri köpek öldüren cinsten ucuz şaraplar bekliyor seni.Fonda Teoman-Hiç kimse bilemez.Tam bir yaz gecesi.Hani o uzun yaz gecelerimiz.

Ellerin hala deniz kokuyor mu acaba ? Kaç kişiye değdi tenin? Kaç kişiye sarıldın?
Peki gel desem denizime.Yine deniz koksan.

Şimdiden hazır tatil çantam.Daha gitmeme epey var.Bu sensiz kaçıncı tatilim acaba ? 2 ? çok uzun öyle değil mi.Yine sahilleri bol olan küçük beldelerin peşindeyim.Kum tanelerinde ayak izlerini aramak üzere.
Sesini duymak üzere.Koşup yorulmak üzere.Sanki her an gelicekmişcesine şişleri açmak üzere.

Gel.Bir yaz daha sensiz olmasın.Şişeler öksüz şarkılar yalnız kalmasın.Ateşide çoktan yaktım bu sefer hiç sönmedi.Gelmesende beklerim seni.Kumsallar sarı ateş büyük.Boğulurum kumların altında,sessizliğinde.Yine de gel.Sahilime.Deniz koksun ellerin.Sessiz kalmasın şarkılar.

Hiç'im

kırıktı.
her şey kırıktı.
vazolar,camlar,papatyalar,maviler,dumanlar.

zordu.
her şey bir okadar zordu.
yollar,arabalar,ışıklar,dolaplar.

gittiler.

dönmemek üzere gittiler gidenler.

ben de dayandım,
şarkılar söyledim
danslar ettim.
bilmediğim insanların koluna girdim
sonunda bir hiçtim.

bir hiç.

sonra her şey bir hi'e dönmüştü

şimdi ise bir hiç'im.

Bir Anda

Beklenmedik bir anda girdi kanıma.Sonra kasıklarıma.Verdiği haz hala dudaklarımda.En ufak zerresine kadar.Çilek gibi tadı.Biraz da mayhoş.Burcu neydi hatırlamıyorum.Mavi hala en çok ona yakışıyor.Sanki tüm yıldızlar girmiş saçlarına.İnce bir meltem gibi.Ürpertici.Çok da değişmiş.Daha bir samimi sanki.Saçları...Eskisi gibi değiller.Ama olsun alıştım.Daha bir candan sanki canan.Daha bir dolu.Sevgi dolu.Seside aynı kalmamış.Dahada güzelleşmiş.Sadece çok sarhoşmuş.Olsun.

Dans ederken ayakları birbirne giriyor.Tutuyorum belinden.Döndürüyorum.O dönüyor dünya dönüyor biz dönüyoruz.Sağa sola çarpıyoruz.Pardon deyip geçiştirdiğimiz insanlar bir hayli.Tüm karanlığımı yırtmış gibi sanki.Her yanım mavi.Her yer mavi.

Bazende değiyor kanıma gri.Grisizde yapamam ki ben.Her an içimde.Mavide olsam gri her yerde benimle.ansızın çıkıverebiliyor.O'nu da seviyorum.O'nu da.

Alıyorum gülüşlerini avuçlarıma.Öpüyorum kirpiklerinden.Dokunuyorum yeniden omuzlarına.Parfümü tenime geçmiş.Saatlerce sarılabiliyorum.Boğulmadan,yadsımadan.Karıncalanıyor o anda bedenim.Dünya kayıyor sanki ayaklarımdan.Her yer sönüyor gibi.Biz rengarenk.

Bir anda her şey bir anda...

İLK

İlk gidişindi.İlk ve temelli.Gariptim.Garipsedim,ilkti.İlk saatler 'amaan'larla geçip sonraları sessizliğe bürüdü yerini.Sonra o alakasız şarkılar hep çaldı.Hala da çalar.Oysa ne kaldı şurda hazirana yanındaydım ağustosta.Belkide olması gerekeni yapmışsındır.Belki gitmek ikimizinde ilacı olacaktı.Zaten kalda diyemem.Kimseye demedim sana da diyemezdim.Hep iyi tarafından bakıyorum ama sonada hep hazırlıklıydım.Tutamadığın sözleri bırakıverdin avuçlarıma.'Sende kalsın ben gidiyorum' diyerek.Mutlakalar bıraktın peşinde.Bir gün mutlaka dedirterek inandırarak.

Ertesi gün yağdı yağmur.Şehir ıslandı ben ıslandım.Hala bozmadım sessizliğimi.İrkildim.Başka bir ten vardı omuzlarımda.Film şeridi gibi geçen dudakların aklımdaydı.Peki omzumda yatan O ? Her defasında ansızın giriverdin zaten aklıma.Hiç olmadık zamanlarda hiç ummadığım anlarda.Senle doluveriyordu kaldırımlar,şarkılar.Şimdi her şey sessiz.

Sen olmadan da güzel ama Galata.
Senden sonrada.
Hançerlesende güzel anıları
Anılar da güzel.
Saçlarında
Dudaklarında.

BİR EKSİĞİZ

Yazılacak daha ne çok şey vardı oysa.Daha kelimelerimle öpememiştim bile seni.Parmak uçlarını yazamamıştım.Erken değil miydi bu veda ? Bağlasam kendimi sokaklara yeter miydi bu hava bu gökyüzü.Tüm yıldızlar çökmüş gibi üzerime annesizim sanki babasız bir piç gibi.Ne yana dönsem hep aynı sondu.Erken değil miydi bu veda ? Daha kurmamız gereken hayaller söylecek yeni şarkılarımız olmalıydı.Zaten her veda erken değil miydi?

Bazen yetmez ya insan kendine;çok eksiğim.Tuz tanesi kadar tek.Bir eksiğiz artık gecelerin altında bir okadar zifiri karanlık.Sahi sen nasıl dayanıyorsun.Yetiyor mu geceler sana tüketiyor musun kül tablalarını.Artık susuyor mu şarkılar? Peki ya sonbahar.

Yeniden başlanır mı bir geceye; her şey kırılmışken acı dolu sessiz sakin sus pus.

Bir eksiğiz bu saatten sonra yana yana.Ayaklarımızda kavuşmaz artık dolmaz da yüreklerimiz.Saatlerde akmaz sular da ısınmaz.

Dolanıyor ellerim bir selama muhtaç gökyüzü yine mavi.Her şey yine mavi biz eksiğiz.

-

Bazı sabahlar çok zor oluyor inan
Belki sesini duyarım ümidiyle
Yavaşça fısıldıyorsun
İnceden bir ürperme 
Bir de soğuk duş getiriyor kendime
Bazı sabahlar çok zor
Aydınlık çöküveriyor üstüme.